مقایسه تاثیر دو روش آینه درمانی و تمرینات دو طرفه بر عمل کرد دست بیماران همی پارزی مزمن

سابقه و هدف: همی پارزی مزمن اندام فوقانی یکی از عوامل مهم ایجاد ناتوانی عمل کردی در بیماران سکته مغزی می باشد و به همین دلیل درمان های جایگزین مختلفی با هدف بازگرداندن زودهنگام عمل کرد اندام فوقانی مبتلا مطرح شده اند. آینه درمانی یک روش درمانی است که میزان اثر بخشی آن در مقایسه با روش های دیگر سنجیده نشده است. لذا این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر دو روش آینه درمانی و تمرینات دو دستی بر عمل کرد دست بیماران همی پارزی مزمن انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، تعداد ۲۴ نفر بیمار مبتلا به سکته مغزی به صورت نمونه گیری سیستماتیک انتخاب و در دو گروه (۱۲ نفر گروه تمرینات دو دستی و ۱۲ نفر گروه آینه درمانی) قرار داده شده اند. برنامه درمانی شامل ۱۵ جلسه درمان (۵ روز در هفته) بود که برای هر جلسه این برنامه برای گروه آینه درمانی ۳۰ دقیقه تمرینات دودستی با آینه و برای گروه کنترل برنامه درمانی شامل ۳۰ دقیقه تمرینات دودستی بدون آینه بود. عمل کرد دست بیماران با استفاده از مقیاس ارزیابی  فوگل مایر، مهارت های حرکتی ظریف با استفاده ازآزمون box & block و قدرت عضلانی با استفاده از نیروسنج جامار قبل و بعد از درمان و پس از یک دوره یک ماهه پس از اتمام درمان ارزیابی شد. یافته ها: اطلاعات به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که اختلاف میانگین نمرات به دست آمده از ارزیابی عمل کرد دست, حرکات ظریف و قدرت عضلانی در گروه آینه درمانی بلافاصله پس از درمان و پس از دوره پیگیری به شکل معناداری بالاتر از اختلاف میانگین این آزمون ها در گروه تمرینات دوطرفه بود (05/0p>). نتیجه گیری: یافته های حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد که روش آینه درمانی ممکن استروش موثرتری از تمرینات دو دستی جهت بهبود عمل کرد دست بیماران سکته مغزی که در فاز مزمن بهبودی قرار دارند باشد